The Big Bang Theory 11. sezonunu tamamladıktan sekiz yıl sonra final sezonu yapmak için geri döneceğini açıkladığında heyecanlanmıştım. Ancak aynı tadı alamayacağımı düşünerek vazgeçmiştim. Bu bir kısmı Big Bang Theory ile de ilgili olmakla birlikte kendimin de aradan geçen sekiz yıl içinde değiştiğimi ve beğenilerimin farklılaştığını düşünmemdi. Söz gelimi eskisi kadar genç değildim, bir işim vardı, başka bir kentte yaşıyordum…
Ancak Netflix aboneliğimi sonlandırdıktan sonra tekrar bana sunulanların dışında yeni yapıtlar keşfetmek üzere internette keşfe çıktığım bir gün Big Bang Theory’nin son sezonunun tamamının çekilip bittiğini ve dizinin final bölümüyle ekranlara veda ettiğini fark ettim.
İki gece içinde oturup hepsini baştan sona izledim. Bir bölümlük alışma sürecinin ardından aynı tadı daha yoğun aldığımı ve çok mutlu olduğumu, kurgu arkadaşlarımı özlediğimi ayrımsadım.
Geride bıraktığı 12 sezon boyunca alışıldık bütün dizilerden daha farklı bir yerde konumlandı benim için Big Bang Theory, klişe olacak belki ama üzüldüğüm günlerde bana neşe verdi. Yalnızlığıma eşlik etti. Bilim adamlarının da diziler izleyip hatta bu dizilere konuk olduğu bir dünya olduğu bilgisini öğretti. Bilimin ve bilim yapan insanların eğlenceli olduğu vurgusunu ısrarla değiştirmedi. Entelektüel bilgimi artırdı son bölümüyle de beni göz yaşlarına boğarak aramızdan ayrıldı. 12 yıllık arkadaşlarıma veda ettim. Ara ara açıp izleyeceğim bölümleriyle bir fotoğrafa bakar gibi anacağım onları.
Warner Bros’un dizinin çekildiği sete dizinin adını vererek onurlandırdığı nadir yapımlardan olan The Big Bang Theory dizisinin yayınında yapımında emeği geçen ne kadar insan varsa duymayacak olsalar da benim bu iki gecemi güzel geçirmemi sağladıkları için buradan içten bir teşekkür ediyorum.